Жасын

Тыныштық, дала қараңғы,

Таса боп көзден кетті ай,

Тек қана көңілім барады,

Мазасы кетіп тыншымай.

Шырмауықтай көзімді

Шырмаса да тас түнек,

Ұмытқан жоқ төзімді

Кеудемдегі жас жүрек,

Кезіп келе жатырмын,

Күйім бар жолдан адасқан,

Кенеттен бір жарқылдың

Шыққанын көрдім қапастан,

Секілденіп тосыннан,

Сауытқа соққан алдаспан,

Жарқ-жұрқ еткен жасыннан,

Қарс айырылды түнгі аспан,

Сонда ғана ілінді,

Көзіме шеті жолымның,

Сол жаққа бұрдым тізгінді,

Бар күшін салып қолымның.

Айтпаймын шіркін, аштым деп,

Есігін жеті жұмақтың,

Сен де айтпа «бекер шаштың» деп,

Уысын өлең-шумақтың,

Атыңа сай боп затың да,

Жарқ еткен үлгі ап жасыннан,

Қиналған кезде қашанда,

Табылып жүрші қасымнан…

Алматы, (2002/02/02 )