Бала туысу науқаны: «Күшен, жаным, басы шығып келе жатыр!»

партнерские роды

Мына Қазақстан деген ел жатқан бір комедия мен ужас фильмдер мемлекеті ғой негізі.

Қай бір жылдан бері әйел бала босанғанда күйеуі қасында тұруға рұқсат берген емес пе? «Енді рұқсат па рұқсат, хрен сендермен, бірақ оған есірген садомазохист алқаш орыс болмаса, қазекем беттей алмас,»— деп жүрсем, қателесіппін, ондай қызыққұмарлар қарақұлақ бауырларымыздың арасында да көп екен.

Анау европидорлар мен америкөттерге  еліктеп, кинода көргенін істейтін балалар сияқты құдды. Осы уақытқа дейін «әйелінің қолын ұстап, моралдық демеу беру, баланы жасауға қатыстым, тууға да қатысуым керек!»  деген әдемі, әрі қазіргі кезде трендтке айналған сылтауды үш ұйқтаса түсінде көрмеген сорлы қазақтар «арттан шыққан басты» тамашалауды өзінің еркектік борышы санайтын бопты.

Тағы «кет-ей, нақ қатыспайм» деген әкелерге «әлжуаз, жүйкесі әлсіз», «әйелін қиын жағдайда жалғыз қалдырады» деп күйе жағатынды шығарыпты.

Қандай жыныстық теңдік, эмансипациямен дәйектеуге тырысса да, мен үшін бала туу еркектің сүндетке отыруы сияқты өте интимді мәселе.  Күйеуінің қасында болғанын қалайтын әйелге қарсылығым жоқ, бірақ есі түзу әйел де еркектің бұл процессті бақылағанын қаламайтын секілді.

Әйелдің қысылған жанын көрген күйеу, бұдан былай бала жасамай-ақ қойдым демей ме?

Кей қазақтар ол былай тұрсын, әйелдің күйзеліске ұшырап, түрі әбіржіп, қара тер, қара қанға түсіп жатып,  шығып келе жатқан қызыл шақаны камераға түсіріп алуды да шығарды емес пе?

Маған перзентхананың алдында гүлімді құшақтап, қасыма масаңдау достарымды ертіп, толқып тұрып, екінші этаж жаққа дірілдеген даусыммен: «Ұл ма қыз ба?» -деп сұрау романтикасын ешқандай «бала туысу» ауыстыра алмайды.

Ия, нақ, мен әлжуазбын.